2022, een jaar vol hoop!
Met bovenstaande prent op onze sociale media, kondigden we 2022 aan als een nieuwe start, een jaar vol hoop. We geloofden in betere tijden waar Corona ons stapvoets zou toelaten het leven van toen terug te krijgen. Die jaarwissel gaf ons een boost, nieuwe kracht als een zonnestraal die we met open handen ontvingen…
Snel bleek dat niet alles kon zoals we hadden gehoopt. De geplande nieuwjaarsontmoeting met onze vrijwilligers en gastgezinnen moesten we cancelen en dagelijks hoorden we minder rooskleurige berichten over Oekraïne en het aanpalende Belarus waar onze gastkinderen wonen. Vragen en onrust kwamen in ons op. Zeker toen de beelden en duiding in de nieuwsberichten over de betrokkenheid van Wit-Rusland in dit conflict lieten zien. Waar en hoe zal dit eindigen? Hoe doorstaan de mensen in Oekraïne deze spanningen en hoe beleven onze gastkinderen met hun gezin deze angstige tijden.
Ook voor ons, Euro-Children, groeiden de vragen en zorgen over onze kinderen. Wat deze zomer? Graag hadden we wat meer gehoord van onze medewerkers ter plaatse om hun verhaal, hun inzichten te kennen. Ook onze gastgezinnen maakten zich uiteraard zorgen, hoe gaat het met ons gastkind en hun gezin? Is er nog een kans om ons gastkind te ontvangen deze julimaand?
Daar er onlangs een directeurswissel plaatshad bij Caritas Belarus (zie ons artikel op p4) moesten we enig geduld oefenen voor een nieuwe onlinemeeting. Op dinsdagavond 22/02 hadden we dit gesprek. Er bleek technisch iets mank te lopen waardoor de nieuwe directeur Father Andrej niet kon deelnemen. Maar medewerkster Anna was, zoals steeds paraat. Het werd een warme maar ook emotionele avond waarbij we hoorden dat Corona nog steeds belemmering geeft. De vaccinatiegraad ligt laag en gebeurt niet met een EU-vaccin maar met de Russische of Chinese variant die ook bij reizen aanvaardingsproblemen geeft. Tevens moeten +12jarigen ook ingeënt, wat de meeste ouders niet willen. Op dit ogenblik worden enkel essentiële reizen toegestaan en
de vluchtbestemmingen zijn beperkt. Tevens ontving Caritas Belarus het bericht van hun Ministerie van Onderwijs dat er, tot nader order, geen licenties worden verlengd om kindervakanties te organiseren. Een van de aanvragen die zij als organisatie moeten verrichten bij de bevoegde instanties om in orde te zijn. Dus… inderdaad! Voor deze Belaruskinderen GEEN ZOMER DEZE ZOMER. Deze conclusie die Anna moest uitspreken deed haar pijn. Maar onze belofte dat we er met Euro-Children opnieuw zullen staan als alles weer beter gaat en dat we onze contacten blijven onderhouden, deed haar opnieuw glimlachen. Een stimulans om onze gastgezinnen te blijven ondersteunen om de banden met hun gastkind, in deze moeilijke tijden, te blijven onderhouden.
MAAR dit wil niet zeggen dat wij er met ons team de brui aan geven. Zeker niet! In onze digitale nieuwsbrief van december zal je bemerken dat we al stappen ondernemen om (tijdelijk) kinderen uit Wallonië uit te nodigen in onze gastgezinnen. Spijtig genoeg ervaren we dat het niet zo eenvoudig is om een samenwerking aan te gaan met een lokale organisatie in het zuiden van ons land. Ze hebben door die watersnood al zoveel om handen waardoor ze niet beschikken over de tijd, energie en de noodzakelijke vrijwilligers om dit op touw te zetten. Niet alleen enthousiasme is noodzakelijk maar ook inspanningen van hen om kinderen uit minder kansrijke gezinnen aan te spreken.
Gelukkig worden we recentelijk bijgestaan door een Caritas-medewerkster, Miriam, die zich ten volle geeft om samen met ons deze samenwerking te realiseren. Met haar bemiddeling is alles terug hoopgevend. Binnenkort hopen we te kunnen afzakken richting de Vesdervallei om een ontmoeting te hebben en zo de juiste afspraken te kunnen maken.
En dan, dan horen jullie ons opnieuw! Kunnen we eindelijk onze nieuwe affiche, communicatie, reclame, infobrochure,… afwerken met de juiste informatie. Kunnen we de dossiers opstarten voor de nieuwe kandidaat-gastgezinnen (want ook die kloppen spontaan bij ons aan) en een huisbezoek plannen. Kunnen onze nieuwe gezinnen van 2020 en 2021 eindelijk een gastkind ontvangen en kunnen we onze trouwe gastgezinnen vragen om tijdelijk ook in te stappen in ons nieuw Wallonië-project.
Je ziet, wij gaan ervoor! Laat ons hopen… Duim je mee?
Terwijl we net vandaag deze nieuwsbrief in druk geven, gebeurt die Russische inval in Oekraïne. Onze gedachten gaan uit naar deze mensen en naar onze gastkinderen met hun gezinnen, onze Caritasmedewerkers in het aanpalende Wit-Rusland. 🙏
Blijft die leuze dan toch een droom: NOOIT MEER OORLOG!