Beste vrienden,
Het is voorbij. Zondag zijn ze op de middag vertrokken, huiswaarts, naar hun familie, hun thuis. Met een traan en blijdschap afscheid nemen voor de fijne tijd samen. Een grote dankbaarheid aan onze gastgezinnen die deze kinderen een leuke vakantie schonken. We hopen dat dit de start is van een jarenlange vriendschaps/familieband.
Het ga jullie goed, lieve kinderen en begeleidster Oksana, in jullie familie en thuisland. We denken aan jullie en zeggen……Tot volgend jaar!!!
bekijk de foto’s van hun vertrek: vertrekdag 23 juli 2023
Beste vrienden,
De zomer is eindelijk begonnen, de vakantie staat voor de deur en ja deze lacht ons dit jaar eindelijk nog eens toe. Het derde jaar op rij leek het er somber uit te zien voor Euro-Children. Het Oekraïne-verhaal dat met mooie hoop en verwachtingen was gestart, leek eerder op een koude douche uit te draaien. Gelukkig geeft hoop in ons leven steeds dat duwtje dat we nodig hebben om vooruit te gaan en niet op te geven. Het geeft ons kracht en doorzettingsvermogen. We waren niet van plan de moed te laten zakken. Daarom gingen we na de nieuwjaarsdrink dd. 05/02/2023 brainstormen om te zoeken naar nieuwe mogelijkheden. We voelden aan dat de samenwerking met het weeshuis in Lviv vastliep door de nieuwe wetgeving die werd ingevoerd in Oekraïne naar aanleiding van de deportatie van vele kinderen naar Rusland. Dit leidde tot een enorme administratieve rompslomp die teveel bleek voor de organisatie van het weeshuis waardoor zij jammer genoeg afhaakten. We hadden het liever anders gezien, maar wij kunnen uiteraard alleen maar alle begrip tonen voor mensen die in uiterst moeilijke omstandigheden hun weeskinderen trachten in veiligheid te laten opgroeien.
Gelukkig brengt tijd raad. Nieuwe ideeën en nieuwe contacten zorgden voor mooie vooruitzichten. Het was gastouder Sven die zijn beroepscontacten aansprak op de Oekraïense Dienst voor Toerisme in Brussel (onderdeel van de Oekraïense overheid) en er vernam dat een hulporganisatie “Mothers of Pre-Carpathia” zich inzet voor moeders en kinderen uit Cherson, Marioepol, Loehansk en Donetsk. Sommige van deze gebieden zijn nog steeds bezet door Rusland en krijgen het heel hard te verduren. Daar waar we andere jaren al volop bezig waren met de matching van de gastkinderen aan hun gastgezinnen, moesten we dit jaar nog van nul beginnen. In maart 2023 werden de eerste contacten gelegd met Mariana. Deze dame was en is nog steeds onze contactpersoon in dit prachtige verhaal. Tijdens de vele Teams-meetings die we ’s avonds laat nog hadden (dankjewel Sven voor deze uren aan inzet), werden heel wat praktische zaken besproken. En ja, die vergaderingen liepen niet altijd van een leien dakje. Naast de communicatieproblemen die zich soms stelden werden de meetings ook af en toe onderbroken omwille van een zoveelste luchtalarm. De computer werd in allerijl afgesloten en onze correspondenten verdwenen in hun schuilkelder. Een raar gevoel, want het maakte de oorlog een klein beetje tastbaar voor ons. Niet wetende of ze de volgende vergadering zouden kunnen bijwonen. Om stil van te worden, het leert ons nederig te zijn en te genieten van elk moment dat wij in ons mooie België mogen meemaken.
De vergaderingen zelf liepen in eerste instantie wat moeizamer, er werden veel vragen gesteld. Ook de Oekraïense organisatie diende heel wat te weten te komen van Euro-Children. Ze vonden het een prachtig initiatief, maar uiteraard worden hun Oekraïense kinderen naar ons vreemd Belgenlandje gestuurd, waardoor ze ook hun bezorgdheden hadden. De bezorgdheden van onze Oekraïense partner werden één voor één weerlegd en na menig vergaderen was er de geruststelling voor beide partijen om een samenwerking aan te gaan. We kunnen zeggen dat we, online weliswaar, al een mooie vriendschap opgebouwd hebben met Mariana en haar team. Het vertrouwen langs beide zijden is er, en dat doet deugd. Mariana en haar collega’s gingen aan de slag. Ze werken samen met een school in Ivano-Frankivsk. In die gemeenschap worden heel wat gezinnen, voornamelijk moeders met kinderen, opgevangen. Laatstgenoemden sloegen op de vlucht toen de invasie begon, de vaders bleven meestal ter plaatse in dienst van de Oekraïense strijdkrachten. Sommigen verloren hun huis, anderen hun huisdieren of jammer genoeg zelfs familieleden. Gelukkig kan men rekenen op organisaties zoals “Mothers of Pre Carpathia” die zowel educatief als psychologisch binnen de oblast (= provincie) Ivano-Frankivsk ondersteuning bieden.
Maar ook in die regio moet men nog steeds rekening houden met luchtalarmen waardoor men nooit volledig zonder angst kan leven. In Ivano-Frankivsk krijgen de kinderen de kans om opnieuw naar school te gaan in het “Lyceum 1”, met zowel lager- als middelbaar onderwijs. De leerkrachten die samenwerken met Mariana kennen de kinderen en hun familie het beste, waardoor zij diegene zijn die de selectie van de kinderen op zich namen. Alleen de kinderen met de meeste noden, komen tot bij ons voor een welverdiende rustpauze.
Bedankt aan elk gastgezin dat zich wil inzetten voor deze kwetsbare kinderen. De kinderen kijken uit naar een drie weken durende vakantie waarin ze kunnen uitrusten, genieten, vrienden maken, leuke activiteiten doen, nieuwe familiebanden smeden… kortom gewoon eens écht vakantie, na net geen anderhalf jaar oorlog. Hoe klein de druppel op de hete plaat ook lijkt, weet dat dit werkelijk een verschil maakt. Niet alleen de kinderen genieten van een meer dan verdiende vakantie. Ook de families plukken hier de vruchten van. Zij kunnen eindelijk uitrusten, wetende dat hun kind de batterijen kan opladen voor het volgende schooljaar. Laat dit een begin zijn van een jarenlange samenwerking.
Geniet volop van jullie gastkind en jullie vakantie. Ook jullie hebben het verdiend! Oprechte dank.
Het Euro-Children-Team