Beste lezer,

Hoewel Kerst met rasse schreden dichterbij komt – de tijd van vrede, vreugde en zaligheid – komen meer en meer wrede en onrustwekkende berichten onze huiskamer binnen. Oorlog, geweld, invallen, mensen op de vlucht,… het is dagelijkse kost. Verschrikkelijk toch? Zal die droom van wereldvrede ooit werkelijkheid worden? Kan de mensheid nog steeds niet leren uit de wreedheden van het verleden?

We beseffen dat vooral grootheden met macht bepalen of er onrust of vrede is in een regio en we als kleine burger hierin geen invloed hebben. Toch zijn er mensen die blijven geloven dat we de wereld, voor hen die dit moeten ondergaan, een beetje mooier kunnen maken. Zo ook Euro-Children. Wij blijven ons, sinds 1956 inzetten om kinderen even weg te halen uit hun leven vol beperkingen en uit te nodigen voor een vakantie in warme gastgezinnen in onze vredevolle regio. En dat beloond! Dat konden we opnieuw ervaren vorig zomer toen we 28 Oekraïense kinderen eventjes een vakantie weg van oorlog konden bezorgen. Dit maakte niet alleen hun jonge leven opeens gelukkiger, maar ook onze 22 gastouders en hun (klein)kinderen mochten dit extra geluk ervaren. Zo’n gastvrijheid maakt je als individu heel rijk, geloof ons.

Dat het voor de Oekraïense bevolking, na meer dan 1.000 dagen oorlog, zwaar en uitzichtloos wordt, hoorden we in ons laatste contact met Oksana, de verantwoordelijke ter plaatse. Kinderen zijn hiervan, zoals steeds, de dupe. Zij zijn belemmerd in hun opgroeien, kunnen niet zorgeloos buiten spelen, onderwijs volgen op een normale manier, kind zijn… Het zal je dan ook niet verwonderen dat dit groepje kinderen kracht en hoop haalt uit het vooruitzicht volgende zomer terug welkom te zijn in hun Vlaamse thuis. Hoop doet leven!

Die mooie ervaring wordt uiteraard gedeeld met de andere kinderen van het Lyceum N°1 te Ivano-Frankivsk (van waar de kinderen worden geselecteerd), waardoor ook deze kinderen verlangen om dit geluk te mogen beleven. De schooldirectie hoopt dan ook aan meer kwetsbare kinderen die opgroeien in een moeilijke thuissituatie (bovenop het oorlogsverdriet) het fijne nieuws te kunnen brengen dat ook zij 3 weken op vakantie kunnen in juli 2025.

Daarom zijn we dus op zoek naar NIEUWE GASTGEZINNEN. Zonder nieuwe gezinnen kunnen immers geen nieuwe kinderen komen. Daarom hebben we jouw hulp, lieve lezers, ECHT nodig. Verspreid onze affiche of deel onze berichten. Ook deze kleine inspanning is een grote hulp. Zo help je mee om die wereld van vandaag een stukje mooier te maken.

Of wordt jouw huis een thuis voor dat kind in oorlog?

Een warme kerstgroet van het Euro-Children-Team en…
van Oksana & het school- en directieteam Lyceum N°1

Een Zalige Kersttijd &
een wens van (wereld)Vrede in 2025!!

Beste Vrienden

De vakantie is voorbij… dus ook onze Zomer 2024! Hoe het was?

Het was een ongelooflijk blij en hartelijk weerzien van 20 kinderen die opnieuw welkom waren in de 17 gastgezinnen van vorig jaar!! 2 zusjes werden zelfs mee uitgenodigd en 1 nieuw gastkind in deze gezinnen. 5 nieuwe gastgezinnen stonden eveneens wat zenuwachtig klaar op 29 juni om een onbekend meisje of die jongen 3 weken in hun thuis te ontvangen, de start van een nieuw en spannend avontuur!

Deze 2^e editie met 28 Oekraïense kinderen was een stuk rustiger dan vorig jaar. Logisch, een nieuw project voor ons én voor de mensen ter plaatse moet door een leerproces. Deze keer was onze samenwerking rechtstreeks met het Lyceum n°1 uit Ivano-Frankivsk en haar schoolteam, wat het een stukje makkelijker maakte. Zij, en vooral Oksana – een leerkracht Engels en begeleidster tijdens het verblijf hier – kenden ons team al wisten al meer wat zo’n vakantie bij gastgezinnen inhoudt. Ook wij begrepen nu beter hoe de situatie ter plaatse is, wat de verschillen met onze cultuur en gewoontes zijn en hoe erg de inpakt van die vreselijke oorlog is op hun dagelijks leven.

Zo vertelden we reeds in ons vorig tijdschrift – en hoorden we recent opnieuw in de media – dat er beperkingen zijn in de energievoorzieningen in gans Oekraïne door aanvallen op centrales waardoor de inwoners slechts enkele uren per dag (nu zelfs onaangekondigd!) over elektriciteit beschikken. Iedere dag ontvangen ze op hun smartphone het schema met de uren wanneer er wel (groen) en geen (rood) elektriciteit is! Zo krijgt ook Oksana elke avond dit schema voor haar woonzone (4.2) dat de daaropvolgende dag voor haar gezin en buurt van toepassing is. Dit is uiteraard een voorbeeld om aan te tonen dat deze kinderen niet meer op een normaal ritme leven. Ze eten, spelen als er voorzieningen zijn. Schooluren worden aangepast en kinderen gaan op geen logisch tijdstip douchen, slapen… wat niet altijd makkelijk was om deze ongewone gewoontes die ze thuis in Oekraïne hebben, tijdens deze 3 weken te wijzigen naar onze gewoontes. Ook dit was een uitdaging voor onze gastgezinnen…

Dat de dankbaarheid groot is van deze Oekraïense ouders, mogen onze gastouders ook ervaren. Bij de opstart is het voor die mama’s wel wat moeilijk om hun kind toe te vertrouwen aan een ongekend gezin, maar dag na dag wordt ook dit contact sterker en voelen onze gastmama’s deze verbondenheid. Ook de schooldirectie uitte heel hard haar dankbaarheid voor de kansen die deze kinderen krijgen via onze VZW. Bij aankomst ontvingen we een ‘Certificate – An honorable member of Lyceum N°1’’ en bij vertrek brachten de 2 leerkrachten-busbegeleidsters Myroslava & Svetlana nog 2 schilderijen mee om in ons ons kantoortje te hangen en aan het bestuur te overhandigen + typische kruidenthee die we graag bij een komende ontmoeting met onze (kandidaat)gezinnen zullen schenken. Zelfs een vakantieverslag verscheen dd. 26/08/2024 op de FB-pagina van de school https://www.facebook.com/school1.if.ua

Bij het wegrijden van de bus op 21 juli was er uiteraard de pijn van afscheid, maar ook een warm gevoel, dat we opnieuw 28 kinderen even gelukkig konden maken met hoop op ‘volgend jaar’. De inzet van ons team was groot, dat geeft op dat moment niet alleen voldoening, maar vooral een ware dankbaarheid t.o.v. onze gastgezinnen. Jullie zijn geweldig, jullie maken het verschil in deze harde wereld!! We hopen dat jullie, net als deze kinderen, volgend jaar terug paraat staan… met wat nieuwe gastouders (pas dan kunnen meer kinderen komen) want die vrede is nog veraf…

Beste vrienden,

De zomer staat letterlijk voor de deur en de 🌞 heeft zich eindelijk laten zien de voorbije dagen. Oef! Dit betekent voor vele kinderen en jongeren: VAKANTIE!! Een tijd om even het gewone, zoals school en studies achterwege te laten en volop te genieten van ontspanning. Toch een herkansing in de vakantie, dan wensen we die studenten de moed en kracht om er opnieuw voor te gaan!

Ook voor onze jongeren in Oekraïne is het al zomervakantie. Sinds 15 juni zijn ze vrij… al zal ontspannen er niet echt inzitten. De laatste weken is de elektriciteitsvoorziening een groot probleem in het ganse land – je hoorde vermoedelijk ook in de nieuwsberichten over de dagelijkse aanvallen op hun energiecentrales – en dat mochten we letterlijk ervaren. Aan het einde van onze voorbereidingstijd, plannen we met onze UA-partners wekelijks een afspraak en gebeuren meerdere whatsappgesprekken. Tot het laatste moment is het steeds afwachten of dit kan doorgaan. Want ja, zonder elektriciteit of Wifi is het moeilijk of onmogelijk om een online-meeting op te starten of te corresponderen via mail. Soms lukt het met hun smartphone (zo lang hun batterij is opgeladen) en dan zie je aan de andere kant een kaars branden met een silhouet die je lachend begroet. Of plots horen we niets meer en enkele minuten later terug eventjes connectie. Dagelijks ontvangen de inwoners van Ivano-Frankivsk een bericht met de tijdstippen wanneer er wel of niet elektriciteit zal zijn. Stel je voor, tot 9 uren geen voorzieningen! Ja, dan worden we ook stil en wachten rustig af bij deze onhandigheid aan zo’n gesprek. Plots is er terug connectie, dat hoor je aan het Oekraïens gevloek en gemompel mét een excuus (stel je voor!). Soms doet Oksana zelf de moeite om naar een andere zone in de stad te gaan, waar wel elektriciteit wordt verwacht, om ons toch te horen. Zo plichtbewust neemt ze haar taak op zich!

Deze belemmering zorgde ook voor vertraging in haar afhandeling en gesprekken met de psychologe Muroslava en de ouders van de nieuw geselecteerde kinderen. Hierdoor was de administratie pas laat maar gelukkig tijdig geregeld, zodat we onze nieuwe gastgezinnen tegen 11 juni een kindje konden toekennen! Ook hun geduld is werkelijk op de proef gesteld en de vreugde van bevestiging was dan ook heel groot.

Het was ook spannend, tot 17 juni, voor we een akkoord hadden met een transportbedrijf. Niet alleen deze technische belemmering maakten de zoektocht voor Oksana moeilijk, er zijn ook niet veel ondernemingen die over chauffeurs beschikken. Meer en meer mannen worden opgeroepen om te gaan strijden, wat bijgevolg ook invloed heeft op de beschikbaarheid én de prijs. Maar we hebben een overeenkomst!! ZATERDAG 29 JUNI 204 verwelkomen we voor de tweede keer een groepje van 28 kinderen!! Het definitief aantal nieuwe gezinnen is minder dan we hadden gehoopt. Uiteraard hebben we die nodig om deze kwetsbare kinderen – die met velen staan te wachten – op vakantie te laten komen. We zijn dan ook oprecht dankbaar dat 6 nieuwe gezinnen instappen in dit prachtig avontuur. Het maakt ons als VZW, hoe dan ook gelukkig, dat we elk van deze kinderen even kunnen weghalen uit de oorlogsrealiteit (die wij ons niet kunnen voorstellen à net – op 22/06 – een Whatsapp ontvangen: een Russische bominslag in hun stad, 400m van de school en 200m van de woonwijk van onze kinderen!!)

Een DIKKE dankjewel aan de 23 gastgezinnen die hun huis en hart openstellen gedurende deze 3 weken!!! Geniet met jullie gastkind in deze zomerse tijd!! Ook aan u allen, lieve lezers en volgers, een mooie vakantie!. Maak er een vredevolle rusttijd en kwaliteitsmoment van, met het gezin!!

Beste vrienden,

Met deze eerste editie 2024 vallen we met nieuws en weetjes binnen in jullie huiskamer. Via sociale media hadden we onze wens voor 2024 al uitgedrukt: een extra dag om kansen te grijpen, ga ervoor! Voor Euro-Children kansen om opnieuw ‘mooie dagen’ te maken voor onze Oekraïense gastkinderen. En het zal nodig zijn! Want na 2 jaar oorlog lijkt het einde voor deze kinderen en hun ouders, spijtig genoeg, nog niet in zicht. Kinderen moeten, na enkele jaren Corona-beperkingen, opgroeien met dagelijkse bomalarmen, online-lessen of in schuilkelders, beperkte mogelijkheden en beschikbare producten, elektriciteitsonderbrekingen, werkloosheid van ouders door een vastgelopen economie, opgevoed door (groot)moeders terwijl vaders voor maanden zijn uitgezonden, hopend op een terugkeer of… een nooit meer…

Dit betekent dat deze generatie Oekraïense kinderen – de uitgenodigde kinderen zijn tussen 9 & 11 jaar – sinds 2020 (dus van hun 5 à 7 jaar) niet gewoon en zorgeloos kind kunnen zijn. Neen, deze situatie kunnen wij spijtig genoeg niet wijzigen… of toch?

Ja, daar geloven wij wel in. Met Euro-Children proberen wij net dat kleine verschil te maken door enkele kinderen wat ‘geluk’ te geven, het geluk om 3 weken welkom te zijn in een gastgezin. Al is het maar 1 kind even weghalen uit deze uitzichtloze situatie, dat is 1 gelukkig kind. Elk kind dat in oorlog (!) leeft – zelfs al hadden ouders het ooit goed – heeft recht op dat kleine beetje geluk en hoop. Een eerste keer of opnieuw na die heerlijke tijd vorig jaar. Dàt is het verschil! Maar dit kunnen we niet alleen. Het zijn onze gastgezinnen die het verschil maken!! En net daar ligt onze nood met Euro-Children. Na ons geslaagd project vorig jaar, staan kinderen te popelen om ook die kans te krijgen. Nieuwe gastgezinnen bieden zich slechts beperkt en stapvoets aan, te weinig om een JA te kunnen zeggen aan deze wachtende kinderen. Daarom onze nieuwe en dringende oproep (zie verder in het tijdschrift) om jouw ❤️ en huis 3 weken, van 29 juni tot 21 juli 2024 open te stellen. Onze hoop in deze Paastijd.

Mogen we ook jou en jouw gezin alle hoop op nieuw geluk toewensen!

Het Euro-Children-Team 

Beste vrienden, 

Bij de aanvang van dit jaar hadden we onze wens voor elkeen met ‘vrede’ uitgedrukt. Een woord dat nog lang een wens zal blijven en een vechten voor zij die in Oekraïne overleven/strijden of op de vlucht zijn voor de oorlog in hun land. Met onze organisatie hebben we, zoals jullie weten, de intentie om kinderen uit dit land van geweld een 3 weken zorgeloos leven te bezorgen, dankzij gastouders die hun huis open stellen om zo een levenslange familieband op te bouwen. Dat ons nieuw project niet loopt zoals we hadden gepland, zal je in onderstaand artikel kunnen lezen. Deze boodschap hebben we op ons eerste samenkomen dit jaar of met een infomail overgemaakt aan onze gastgezinnen. Maar, zoals we zijn, we geven niet op. Via verschillende kanalen als Caritas – met een dank aan Bruno & Dominic om ons in contact te brengen met de Oekraïense verantwoordelijke Natalia – of via (kandidaat) gastouders die beroepshalve contacten – dankjewel Sven – of vrienden ter plaatse hebben – dank Ellen –  worden inspanningen   geleverd om te bekijken hoe kwetsbare kinderen, ev. van een andere organisatie dan het opvanghuis Orphans Care Center, een vakantietijd te gunnen. Of kunnen kinderen via P.Roman toch overkomen? Antwoorden op onze vraag naar de juiste (oorlogs)wetten en schriftelijke reisbevestiging aan de Consul in ons land en hun betrokken ministers, blijven nog uit (ja, in oorlog zijn wij geen prioritaire zaak), toch brengen deze samenwerkingen en spontane hulp met positieve signalen, dat beetje licht die we net nodig hebben om de hoop en het geloof te bekrachtigen! Dit komt goed. 

Wie weet, brengt Pasen ons net die nieuwe lente opdat we met Euro-Children kunnen herrijzen om (al een 30) kinderen in steeds bijkomende kandidaat-gezinnen dit warme gevoel van vakantierust en vrede te bieden.        

Een warm nieuwjaarsontmoeten met een koude ontnuchtering 

Elk jaar, sinds de mensheid de tijd heeft uitgevonden en deze klok- en kalendergewijs heeft weten uit te drukken in seconden, minuten, uren, dagen, maanden, jaren… is er een traditie ontstaan om telkens weer de start van een nieuw jaar op een zo feestelijk mogelijke manier in te zetten en te vieren. Met eventueel een kleine bezinning en (zelf)evaluatie van het voorbije jaar en goede voornemens voor het komende. Tijdens deze bewuste overgangsnacht, van oud naar nieuw, wordt meestal ergens ten huize in intieme kring bij elkaar gekomen of trekt men massaal naar grote evenementen en/of feesten om gezellig samen te vieren. Daaropvolgend, meestal wat later in de maand januari, is het de gewoonte dat bedrijven, organisaties, verenigingen, VZW’s,… onder het mom van een receptie alle leden, vrijwilligers, werknemers uitnodigen om gezamenlijk een hapje en een drankje te nuttigen. De essentie hiervan is om in de eerste plaats deze mensen op een aangename manier de gelegenheid te bieden toch minstens 1x per jaar met elkaar en iedereen een babbeltje te kunnen slaan. Doorgaans, in de tweede plaats, krijgen enkele ‘prominente’ personen de kans om bij wijze van speech iedereen op de hoogte te brengen van de reeds bereikte doelen en geleverde prestaties, alsook waar toekomstgericht nog naartoe gewerkt dient te worden en de streefdoelen en toekomstplannen die het komende jaar op de agenda staan, toe te lichten. 

Aldus, bij deze, voor een VZW-organisatie als Euro-Children een ideale gelegenheid om alle oude welbekende, en nieuwe nog onbekende vrijwilligers en gastouders fysiek bij elkaar te brengen op een Nieuwjaarsontmoeten, dat plaatsvond op 5 februari te Hoboken. Na enkele voorbereidingen, zoals klaarzetten tafels, versnaperingen en drank, waren we klaar om de tegen 17u druppelsgewijs binnenstromende genodigden in alle gezelligheid te ontvangen. 

Eens het zaaltje gevuld was met alle verwachte gasten kon Ilse de spits afbijten door het glas bij de spreekwoordelijke horens te vatten om er dan vervolgens met een lepeltje speechvoorspellend tinkelend tegenaan te tikken. Zo nam ze dan als eerste het woord om het korte programma en de bedoeling van deze avond toe te lichten. Zo gingen we van start met een soort van levensecht sociaal bingo-spel waarbij elk en eenieder met een vooropgesteld tabelachtig blad papier, waar in elke rij of kolom bepaalde kenmerken, hobby’s, voorkeuren, woonplaatsen, enz. voorgeschreven stonden, willekeurig moest rondzwerven doorheen het zaaltje om personen en gezichten aan te spreken om zo te weten te komen wie, en dus welke namen pasten bij een bepaald vooringevuld vakje op de tabel. Op deze manier kwamen we dan, al babbelend, bij elke ingevulde naam iets meer te weten over deze betreffende persoon. Achteraf, bleek dat de meeste mensen zich zo intens aan het verdiepen waren in het voeren van gesprekken, dat het “symbolische” bingo-spel wat uit het oog verloren raakte waardoor er geen ‘bingo’ roepende winnaar was die een einde aan het spel maakte. Maar naar mijns inziens was het daarom enkel en alleen een meerwaarde dat Ilse na het verstrijken van de voorziene tijd de menigte moest toeroepen dat het spel wel voldoende gespeeld was en dat zo de chaotisch rondbabbelende troepen terug aan tafel werden geroepen zodat de uitkomsten en resultaten konden overlopen worden. 

Deze groepssmedende afsluiter was dan meteen ook de voorbode om vervolgens over te gaan naar hetgeen waar het eigenlijk echt toe doet voor de organisatie EC. Dat is, de mensen, de potentiële gastgezinnen, informeren en vertellen waar de organisatie in hart en nieren in wezen voor staat en zichzelf opgericht heeft. Namelijk het tijdelijk opvangen van kinderen die ergens vanwege eender welke omstandigheid in een moeilijke, hachelijke (thuis)situatie hun leven moeten doorbrengen /onder- 

gaan/doorstaan. Door je als gastgezin open te stellen om zo een kind voor een periode van 3 weken in de zomervakantie in jouw warm nest te willen opnemen, kan dat zorgeloze wonderlijke momenten met zich meebrengen waar dat kind met wat hoop onnoemelijk veel aan heeft als ‘ondersteunende’ herinnering voor de rest van zijn/haar leven. Ongeveer dat is het basisprincipe waar het eigenlijk allemaal om gaat – denk ik. 

Maar helaas, hoe het de laatste 3 jaar met de wereld gaat en hoe het allemaal draait, is een klein beetje veel de spelbreker geweest voor het vrijwilligersteam, waarbij Ann, die voordat we de avond zouden afsluiten met gezellig aanschuivend hotdogs te eten, nog een blijvend-optimistische en hoopvolle uiteenzetting wilde vertellen over de laatste 3 jaar, waar heel veel hard werken en zoeken en resultaten boeken steeds weer in de kiem werden gesmoord en weerhouden door een ongekende onwaarschijnlijke opeenstapeling van tegenslagen door belachelijk veel, steeds weer onvoorziene externe wereldlijke confrontaties en conflicten die telkens weer hardnekkig de kop op staken. Een opsomming: 2020,Corona. 2021, problemen Wit-Rusland (“diplomatisch”). 2022, OORLOG.  2023, nog steeds oorlog?! Waardoor dit vrijwilligersteam weeral “het geweer van schouder” diende te veranderen in hun zoektocht naar weeral een nieuw degelijk zorgzaam samenwerkingsproject met een betrouwbare hulpbehoevende partner die om kinderen geeft. 

En jawel, anno 2023, was het gelukt een nieuwe uitdaging, een nieuw project op te starten en uit te werken. Ann had graag en enthousiast in haar toespraak met trots onze samenwerking met het Oekraïense ‘Orphans Care Centre’ uit Lviv willen bekendmaken, uitleggen en voorstellen. Een organisatie die instaat voor de opvang van Oekraïense wezen en kinderen uit moeilijke gezinssituaties en nu ook slachtoffers van oorlog. Dat was dan ook het vlekkeloos uitgewerkt plan, moest het niet zijn dat bijna letterlijk vlak voor deze bijeenkomst ‘de oorlog’ voor onze organisatie weer een onvoorziene negatieve kentering teweeg bracht. Het is namelijk écht oorlog en dat wil zeggen dat elke dag de vreemdste, ongelukkigste, niet te voorspellen veranderlijke situaties zich kunnen voordoen, waardoor wetten en beslissingen zomaar van de ene op de andere dag kunnen wijzigen. In dit geval werd er plots beslist door de Oekraïense overheid om geen minderjarigen zonder ouders/voogd nog de Oekraïense landsgrenzen te laten oversteken, en dit ter bescherming van hun eigen kinderen die stelselmatig zomaar verdwenen en zo bleek, dat velen, door pro-Russische eenheden ontvoerd werden om ze in Russisch gezinde gebieden en omgeving te gaan opvoeden. 

Drie jaar lang bloed zweet en tranen gezwoegd en gezweet om deze keer, in het jaar 2023 toch eindelijk hartstochtelijk nog eens iets te kunnen betekenen voor deze zorgbehoevende kwetsbare doelgroep kinderen. Bijna was de realisatie van dit project een feit, bijna… maar de onwezenlijkheid van oorlogsomstandigheden waren een trieste en ietwat deprimerende domper op de speechvreugde voor Ann. Maar de eeuwige goedbedoelde strijdlustige optimist in haar en haar team overwint het ook deze keer wel, want ondanks al de mede te delen tegenslagen, denk ik dat ze toch nog overtuigd vertellend veel steun en vertrouwen heeft afgedwongen. 

Tot slot wil ik iedereen, betrokken bij de organisatie, nog een stevig kloppend hart onder de riem steken en afsluiten met de woorden ‘kop op!’, om zo met opgeheven hoofd hoopvol naar een vruchtbare toekomst uit te kijken.  

En nu leg ik mezelf het zwijgen op door denkbeeldig mijn mond vol te proppen met zo’n afsluitend welgesmaakte hotdog

Een nieuw werkjaar, een nieuwe uitdaging, een nieuw project.

Beste vrienden,
In onze vorige editie brachten we het heugelijke nieuws dat we in de Zomer 2023 Oekraïense kinderen zullen uitnodigen. Het
Orphans Care Center uit Lviv gaat met ons in zee. Dit opvanghuis voor wezen en kinderen uit een moeilijke gezinssituatie, vangt
sinds de oorlog ook kinderen op die slachtoffer zijn van die oorlog. Deze ouders zetten zich in voor de vrijheid van hun land
waardoor ze hun kinderen in veiligheid brengen bij deze organisatie.
In november zijn onze gekende gastouders, die zich de voorbije jaren hadden aangeboden, opnieuw aangeschreven met de
vraag of ze hun huis terug willen openstellen tijdens die 3 zomerweken in de julimaand. Gezien dit een nieuwe groep kinderen
is, is dit als het ware ook voor hen een nieuwe start. Mondjesmaat komen de antwoorden binnen. Toch hopen we tegen de
jaarwissel een zicht te krijgen over hoeveel gastgezinnen. We beloofden de directeur van het opvanghuis, Father Roman immers
een schatting te geven hoeveel kinderen ze met zekerheid kunnen selecteren om een zorgeloze vakantie in een warm gastgezin
te beleven.
Uiteraard gaan we ook nieuwe gastgezinnen rekruteren, want er wachten/hopen veel kinderen in dit opvanghuis op een positief
antwoord. Maar, dit kunnen we niet alleen. Een kleine inspanning van jou, beste lezer, kan van grote betekenis zijn. Binnenin dit
tijdschrift vind je onze nieuwe affiche met een warme oproep deze ergens uit te hangen (en niet weg te gooien aub!). Gewoon
bij je thuis of op een andere plek. Of raakt ons verhaal je en wil je misschien/terug gastgezin zijn, neem vrijblijvend contact op!
En… zo’n nieuwe uitdaging, nieuw project, vraagt aan ons team niet alleen veel voorbereidingen, nieuwe contacten, nieuwe
administratie, nieuw druk- en denkwerk, maar ook nieuwe budgetten. Het spreekt voor zich dat we er naar streven een mooi
groepje kinderen tot in Vlaanderen te brengen… en dat heeft een prijskaartje. De transportkosten en verzekering nemen we
volledig ten laste. Onze laatste actie, de quiz – zo zal je in het verslag op blz. 3 lezen – bracht een dikke €1.000 (!) op en in het
weekend van 10 & 11 december ek. zorgt Martine opnieuw voor wat inkomsten met haar kraam op de Kerstmarkt in Duffel!
Gelukkig kunnen we ook rekenen op gulle schenkers die zomaar een som storten of de jaarlijkse gewoonte hebben om (met
fiscaal) attest een gift te doen.
Maar ons steunen kan ook zonder dat je het geld kost. Ja, je leest het goed: door een kleine
gewoonte aan te nemen als online-shopper. Met de kerstaankopen in het vooruitzicht,
willen we jullie eraan herinneren om eerst te passeren via www.trooper.be/eurochildren als
je klaar zit aan je computer, tablet of smartphone om deze aankopen vanuit je zetel te doen.
Na je eerste inlog krijg je zelfs bij je volgende aankoop een pop-up… en met een klik
zorg jij steeds opnieuw voor onze kassteun.. zonder dat je het je €1 kost! Dit bedrijf gunt ons
nl. een %je op je aankoopbedrag. Dus, DOEN!

Voor we jullie uitzwaaien bij dit jaareinde,
wensen we jullie van harte, lieve Euro-Children-vrienden,

Een Zalige Kersttijd &
Een 2023 vol (wereld)vrede!!! Het Euro-Children-Team

Oekraïne zegt JA!!!

Beste Vrienden,
Het was een hele hete zomer! Een tijd van veel en hopelijk ook voor jullie allen een tijd waar deze warmte jullie ontspanning
en rust gaf, maar ook nieuwe kracht en energie om het nieuwe school/werkjaar aan te vangen. Misschien kon je ook genieten van
een uitje, een reisje dichtbij of veraf. En dat zal zeker deugd hebben gedaan!
Voor onze gastgezinnen werd het – zo vertelden we jullie in onze vorige editie – geen vakantie met gastkinderen. De kinderen uit
Belarus kregen opnieuw geen toestemming van hun overheid om te reizen, een samenwerking met gemeenschappen uit het
getroffen overstromingsgebied in Wallonië bleek niet mogelijk en ons open stellen voor Oekraïense kinderen was nog te riskant.
Nochtans kunnen we spreken van een heel geslaagd werkjaar 2021/2022… als we het over de kandidaat-gastgezinnen hebben. 10
gezinnen (!) kwamen spontaan bij ons aankloppen! En dit zonder enige aanwervingscampagne. Die stelden we steeds uit – en is
uiteindelijk nooit opgestart – gezien die wereldse onzekerheden (Corona en de spanningen met Rusland). Toch klopten 5
geïnteresseerde kandidaat-ouders of alleenstaanden bij ons aan om te horen of ze iets konden betekenen voor een kind in nood.
Maar, ook evenveel oud-gastgezinnen – die in een dicht of ver verleden een gastkind uit Noord-Ierland of Slovakije, uit Bosnië of
Kroatië een of meerdere zomers ontvingen in hun gezin – boden zich opnieuw aan. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. Het is
duidelijk dat wat in de wereld gebeurt, velen aanzet om zich toch – met een klein gebaar, een open (t)huis – belangeloos hulp aan
te bieden om ‘een steen in een rivier op aarde te verleggen’… Allen bleken ook op de hoogte van onze zoektocht het voorbije jaar.
En allen maakte het niet uit welk kind, uit welke gebied of regio, ze een kans willen geven om bij hen op vakantie te komen… mooi
toch! Het was voor onze vereniging dan ook deugddoend om deze schoonheid in de mens te ervaren, zeker in een jaar waar heel
hard is gewerkt voor weinig resultaat..
Of toch niet! Neen, we hebben goed – sorry – schitterend nieuws!! De gesprekken die sinds mei zijn opgestart met de Oekraïense
vereniging ‘Orphans Care Center’ in Liviv, hebben vruchten afgeworpen. Het wordt een échte samenwerking! Op woensdag 24
augustus jl. hadden we een eerste video-meeting met hun directeur Father Roman en vrijwilligster Khrystyna. Tijdens een dik uur
leerden we elkaar wat beter kennen, gaven we elk nog wat duiding over de werkingen en bleken we voor elkaar iets te kunnen
betekenen. We sloten af met een enthousiaste Oekraïense ‘JA’ op onze uitnodiging om in de toekomst kinderen uit hun vereniging
in de zomer op vakantie te laten te komen. Komende zomer 2023 – uiteraard steeds met een ‘als de oorlogssituatie ter plaatse
die mogelijkheid biedt’ – mogen we Oekraïense kinderen welkom heten in onze Vlaamse gezinnen! In onze volgende editie zullen
we jullie meer vertellen over dit opvanghuis in Liviv. Maar je herinnert jou misschien vanuit onze vorige nieuwsbrief, dat ze zowel
wezen als kinderen en jongeren uit moeilijke thuissituaties opvangen, of waarvan ouders – door hun inzet aan de oorlog – niet voor
hun kinderen kunnen zorgen.
Wij zijn blij, heel blij!! Na vele inspanningen zijn we beloond. Er is veel werk voor de boeg om dit alles tegen juli 2023 in goede
banen te laten lopen. Zo’n nieuws geeft ons uiteraard nieuwe moed en kracht om er opnieuw voor te gaan. We nemen even pauze
in september en gaan met ons team opnieuw van start in oktober. Onze 30 wachtende gezinnen brachten we reeds op de hoogte
van dit heugelijk nieuws. Zij zullen het leven van Oekraïense kinderen eventjes zorgeloos maken. Enkele weken weg uit een leven
waar oorlog realiteit is. Fijn dat we opnieuw op velen, volgens hun mogelijkheden, kunnen rekenen!

Voor een derde jaar op rij… GEEN ZOMER DEZE ZOMER!

Beste vrienden,

De zomer staat letterlijk voor de deur en opnieuw gaan we een (bijna) kinderloze Euro-Children-vakantie tegemoet. Gelukkig komen er eerstdaags nog enkele Slovaakse en Kroatische jongeren getrouw thuis in hun gastgezin. Dit zijn de laatste gastkinderen, nu studenten, die via onze organisatie overkomen en individueel worden uitgenodigd. Eens ze werken komt onze VZW niet meer tussen in deze reisorganisatie, ook al hopen we dat die sterke band niet verloren gaat na zo’n lange periode.

Nog nooit zijn zoveel inspanningen gedaan, vergaderingen belegd, contacten gezocht en overleggen gepleegd als dit werkjaar en nog nooit hebben we zoveel tegenslag gehad in de berichtgevingen die we kregen. Dit uiteraard door de verschrikkelijke oorlog in Oekraïne. Het was voor ons en onze gezinnen steeds afwachten of een uitnodiging succes zou opleveren. Dit zal je bemerken bij het lezen van de evolutie, fragmenten uit de berichten die we de voorbije maanden opstelden aan onze gastouders (zie pagina Reeds gastgezin).  Als het ware een tijdslijn van wachten en hopen.

2022, een jaar vol hoop!

Met bovenstaande prent op onze sociale media, kondigden we 2022 aan als een nieuwe start, een jaar vol hoop. We geloofden in betere tijden waar Corona ons stapvoets zou toelaten het leven van toen terug te krijgen. Die jaarwissel gaf ons een boost, nieuwe kracht als een zonnestraal die we met open handen ontvingen…
Snel bleek dat niet alles kon zoals we hadden gehoopt. De geplande nieuwjaarsontmoeting met onze vrijwilligers en gastgezinnen moesten we cancelen en dagelijks hoorden we minder rooskleurige berichten over Oekraïne en het aanpalende Belarus waar onze gastkinderen wonen. Vragen en onrust kwamen in ons op. Zeker toen de beelden en duiding in de nieuwsberichten over de betrokkenheid van Wit-Rusland in dit conflict lieten zien. Waar en hoe zal dit eindigen? Hoe doorstaan de mensen in Oekraïne deze spanningen en hoe beleven onze gastkinderen met hun gezin deze angstige tijden.
Ook voor ons, Euro-Children, groeiden de vragen en zorgen over onze kinderen. Wat deze zomer? Graag hadden we wat meer gehoord van onze medewerkers ter plaatse om hun verhaal, hun inzichten te kennen. Ook onze gastgezinnen maakten zich uiteraard zorgen, hoe gaat het met ons gastkind en hun gezin? Is er nog een kans om ons gastkind te ontvangen deze julimaand?
Daar er onlangs een directeurswissel plaatshad bij Caritas Belarus (zie ons artikel op p4) moesten we enig geduld oefenen voor een nieuwe onlinemeeting. Op dinsdagavond 22/02 hadden we dit gesprek. Er bleek technisch iets mank te lopen waardoor de nieuwe directeur Father Andrej niet kon deelnemen. Maar medewerkster Anna was, zoals steeds paraat. Het werd een warme maar ook emotionele avond waarbij we hoorden dat Corona nog steeds belemmering geeft. De vaccinatiegraad ligt laag en gebeurt niet met een EU-vaccin maar met de Russische of Chinese variant die ook bij reizen aanvaardingsproblemen geeft. Tevens moeten +12jarigen ook ingeënt, wat de meeste ouders niet willen. Op dit ogenblik worden enkel essentiële reizen toegestaan en
de vluchtbestemmingen zijn beperkt. Tevens ontving Caritas Belarus het bericht van hun Ministerie van Onderwijs dat er, tot nader order, geen licenties worden verlengd om kindervakanties te organiseren. Een van de aanvragen die zij als organisatie moeten verrichten bij de bevoegde instanties om in orde te zijn. Dus… inderdaad! Voor deze Belaruskinderen GEEN ZOMER DEZE ZOMER. Deze conclusie die Anna moest uitspreken deed haar pijn. Maar onze belofte dat we er met Euro-Children opnieuw zullen staan als alles weer beter gaat en dat we onze contacten blijven onderhouden, deed haar opnieuw glimlachen. Een stimulans om onze gastgezinnen te blijven ondersteunen om de banden met hun gastkind, in deze moeilijke tijden, te blijven onderhouden.
MAAR dit wil niet zeggen dat wij er met ons team de brui aan geven. Zeker niet! In onze digitale nieuwsbrief van december zal je bemerken dat we al stappen ondernemen om (tijdelijk) kinderen uit Wallonië uit te nodigen in onze gastgezinnen. Spijtig genoeg ervaren we dat het niet zo eenvoudig is om een samenwerking aan te gaan met een lokale organisatie in het zuiden van ons land. Ze hebben door die watersnood al zoveel om handen waardoor ze niet beschikken over de tijd, energie en de noodzakelijke vrijwilligers om dit op touw te zetten. Niet alleen enthousiasme is noodzakelijk maar ook inspanningen van hen om kinderen uit minder kansrijke gezinnen aan te spreken.
Gelukkig worden we recentelijk bijgestaan door een Caritas-medewerkster, Miriam, die zich ten volle geeft om samen met ons deze samenwerking te realiseren. Met haar bemiddeling is alles terug hoopgevend. Binnenkort hopen we te kunnen afzakken richting de Vesdervallei om een ontmoeting te hebben en zo de juiste afspraken te kunnen maken.
En dan, dan horen jullie ons opnieuw! Kunnen we eindelijk onze nieuwe affiche, communicatie, reclame, infobrochure,… afwerken met de juiste informatie. Kunnen we de dossiers opstarten voor de nieuwe kandidaat-gastgezinnen (want ook die kloppen spontaan bij ons aan) en een huisbezoek plannen. Kunnen onze nieuwe gezinnen van 2020 en 2021 eindelijk een gastkind ontvangen en kunnen we onze trouwe gastgezinnen vragen om tijdelijk ook in te stappen in ons nieuw Wallonië-project.
Je ziet, wij gaan ervoor! Laat ons hopen… Duim je mee?

Terwijl we net vandaag deze nieuwsbrief in druk geven, gebeurt die Russische inval in Oekraïne. Onze gedachten gaan uit naar deze mensen en naar onze gastkinderen met hun gezinnen, onze Caritasmedewerkers in het aanpalende Wit-Rusland. 🙏
Blijft die leuze dan toch een droom: NOOIT MEER OORLOG!

Geen tijdschrift, wel een (tijdelijk) nieuw project?

Beste leesvrienden,

Hier zijn we weer… digitaal. Neen, er valt voor deze laatste editie van 2021 geen papieren tijdschrift in je brievenbus. We beslisten met ons team om de grote oplage van zo’n 2.100 tijdschriften uit te stellen tot begin 2022. Dit deden we niet zomaar. Laten we dit even duiden.
Als ‘volger’ van Euro-Children weet je dat we door de wereldwijde pandemie in 2020 geen kinderen konden ontvangen in onze gastgezinnen. Deze zomer sloot Wit-Rusland zijn grenzen door de politieke spanningen aldaar en gaf hierdoor geen toestemming aan onze kinderen om in groep te reizen. Ook in 2021 werd onze werking bijgevolg gedwongen stilgelegd. Spijtig genoeg moeten wij vaststellen dat er geen positieve evolutie komt in Wit-Rusland waardoor we vrezen dat een blokkering zich ook in de zomer van 2022 kan herhalen.
Gezien de huidige aanhoudende en zorgwekkende evolutie van de pandemie wereldwijd, realiseren we ons gelijktijdig dat de kans meer en meer bestaande is dat reizen van/naar het buitenland ook deze zomer onmogelijk kan worden.
Waarom dan onze gastvrijheid niet open stellen voor kinderen van dichtbij?
Deze gedachte kwam reeds in juli tot leven toen ons de berichten en beelden bereikten van de watersnood in Wallonië. We hadden net onze gastouders geïnformeerd dat de Wit-Russische overheid haar grenzen bleef blokkeren voor onze kinderen, toen een spontane reactie van een gastouder kwam of ze iets konden betekenen voor een Waals kind. Twee maal hebben we dit voorstel overgemaakt aan het Rode Kruis. We kregen te horen dat ze dit zouden noteren en ons informeren wanneer we iets konden doen… Niets meer gehoord.
Toch zijn we niet bij de pakken blijven zitten en trokken eind september naar Antwerpen om ons verhaal te brengen bij Bruno Aerts, voorzitter Caritas Vlaanderen. Hij is onze werking heel genegen en luisterde heel geboeid. Onmiddellijk regelde hij een overleg met zijn directeur Dominic Verhoeven (ook hij heeft ons reeds bijgestaan bij moeilijke internationale gesprekken). Dit gesprek, eind november, was – zoals men zegt – heel productief. Dominic was blij te horen dat we ons richten naar deze slachtoffers. Vooral omdat we een samenwerking tot stand willen brengen om kinderen die niet alleen met hun gezin zijn getroffen door deze verschrikkelijke watersnood vorige zomer, maar ook behoren tot de minst sterke groep in de samenleving. Op die wijze zouden deze kinderen uit de getroffen dorpen een 3-tal weken op vakantie kunnen.
Caritas is reeds actief in de hard getroffen Vesdervallei. Dominic nam ons voorstel mee naar de Raad van Bestuur en de hulpverleners ter plaatse… Op dit ogenblik wachten we nog hun antwoord af en konden onze drukker, het maatwerkbedrijf Ryhove, niet tijdig onze opdracht doorgeven. Dus… daarom geen tijdschrift met een toegevoegde (nieuwe?) affiche.
Uiteraard is dit nog een idee, een project in wording en zullen we bij een JA vanuit Wallonië eerst onze huidige & kandidaat gastgezinnen persoonlijk contacteren. Want ook zij moeten open staan om dit (tijdelijk) nieuw project te lanceren. Een ding staat vast, we laten de kinderen uit Wit-Rusland én de medewerkers in Caritas Minsk niet los. We blijven onze banden/contacten met hen onderhouden en hen verder uitnodigen, in de hoop op betere tijden… want hoop, doet leven!