Beste vrienden,

Met deze eerste editie 2024 vallen we met nieuws en weetjes binnen in jullie huiskamer. Via sociale media hadden we onze wens voor 2024 al uitgedrukt: een extra dag om kansen te grijpen, ga ervoor! Voor Euro-Children kansen om opnieuw ‘mooie dagen’ te maken voor onze Oekraïense gastkinderen. En het zal nodig zijn! Want na 2 jaar oorlog lijkt het einde voor deze kinderen en hun ouders, spijtig genoeg, nog niet in zicht. Kinderen moeten, na enkele jaren Corona-beperkingen, opgroeien met dagelijkse bomalarmen, online-lessen of in schuilkelders, beperkte mogelijkheden en beschikbare producten, elektriciteitsonderbrekingen, werkloosheid van ouders door een vastgelopen economie, opgevoed door (groot)moeders terwijl vaders voor maanden zijn uitgezonden, hopend op een terugkeer of… een nooit meer…

Dit betekent dat deze generatie Oekraïense kinderen – de uitgenodigde kinderen zijn tussen 9 & 11 jaar – sinds 2020 (dus van hun 5 à 7 jaar) niet gewoon en zorgeloos kind kunnen zijn. Neen, deze situatie kunnen wij spijtig genoeg niet wijzigen… of toch?

Ja, daar geloven wij wel in. Met Euro-Children proberen wij net dat kleine verschil te maken door enkele kinderen wat ‘geluk’ te geven, het geluk om 3 weken welkom te zijn in een gastgezin. Al is het maar 1 kind even weghalen uit deze uitzichtloze situatie, dat is 1 gelukkig kind. Elk kind dat in oorlog (!) leeft – zelfs al hadden ouders het ooit goed – heeft recht op dat kleine beetje geluk en hoop. Een eerste keer of opnieuw na die heerlijke tijd vorig jaar. Dàt is het verschil! Maar dit kunnen we niet alleen. Het zijn onze gastgezinnen die het verschil maken!! En net daar ligt onze nood met Euro-Children. Na ons geslaagd project vorig jaar, staan kinderen te popelen om ook die kans te krijgen. Nieuwe gastgezinnen bieden zich slechts beperkt en stapvoets aan, te weinig om een JA te kunnen zeggen aan deze wachtende kinderen. Daarom onze nieuwe en dringende oproep (zie verder in het tijdschrift) om jouw ❤️ en huis 3 weken, van 29 juni tot 21 juli 2024 open te stellen. Onze hoop in deze Paastijd.

Mogen we ook jou en jouw gezin alle hoop op nieuw geluk toewensen!

Het Euro-Children-Team 

Beste vrienden, 

Bij de aanvang van dit jaar hadden we onze wens voor elkeen met ‘vrede’ uitgedrukt. Een woord dat nog lang een wens zal blijven en een vechten voor zij die in Oekraïne overleven/strijden of op de vlucht zijn voor de oorlog in hun land. Met onze organisatie hebben we, zoals jullie weten, de intentie om kinderen uit dit land van geweld een 3 weken zorgeloos leven te bezorgen, dankzij gastouders die hun huis open stellen om zo een levenslange familieband op te bouwen. Dat ons nieuw project niet loopt zoals we hadden gepland, zal je in onderstaand artikel kunnen lezen. Deze boodschap hebben we op ons eerste samenkomen dit jaar of met een infomail overgemaakt aan onze gastgezinnen. Maar, zoals we zijn, we geven niet op. Via verschillende kanalen als Caritas – met een dank aan Bruno & Dominic om ons in contact te brengen met de Oekraïense verantwoordelijke Natalia – of via (kandidaat) gastouders die beroepshalve contacten – dankjewel Sven – of vrienden ter plaatse hebben – dank Ellen –  worden inspanningen   geleverd om te bekijken hoe kwetsbare kinderen, ev. van een andere organisatie dan het opvanghuis Orphans Care Center, een vakantietijd te gunnen. Of kunnen kinderen via P.Roman toch overkomen? Antwoorden op onze vraag naar de juiste (oorlogs)wetten en schriftelijke reisbevestiging aan de Consul in ons land en hun betrokken ministers, blijven nog uit (ja, in oorlog zijn wij geen prioritaire zaak), toch brengen deze samenwerkingen en spontane hulp met positieve signalen, dat beetje licht die we net nodig hebben om de hoop en het geloof te bekrachtigen! Dit komt goed. 

Wie weet, brengt Pasen ons net die nieuwe lente opdat we met Euro-Children kunnen herrijzen om (al een 30) kinderen in steeds bijkomende kandidaat-gezinnen dit warme gevoel van vakantierust en vrede te bieden.        

Een warm nieuwjaarsontmoeten met een koude ontnuchtering 

Elk jaar, sinds de mensheid de tijd heeft uitgevonden en deze klok- en kalendergewijs heeft weten uit te drukken in seconden, minuten, uren, dagen, maanden, jaren… is er een traditie ontstaan om telkens weer de start van een nieuw jaar op een zo feestelijk mogelijke manier in te zetten en te vieren. Met eventueel een kleine bezinning en (zelf)evaluatie van het voorbije jaar en goede voornemens voor het komende. Tijdens deze bewuste overgangsnacht, van oud naar nieuw, wordt meestal ergens ten huize in intieme kring bij elkaar gekomen of trekt men massaal naar grote evenementen en/of feesten om gezellig samen te vieren. Daaropvolgend, meestal wat later in de maand januari, is het de gewoonte dat bedrijven, organisaties, verenigingen, VZW’s,… onder het mom van een receptie alle leden, vrijwilligers, werknemers uitnodigen om gezamenlijk een hapje en een drankje te nuttigen. De essentie hiervan is om in de eerste plaats deze mensen op een aangename manier de gelegenheid te bieden toch minstens 1x per jaar met elkaar en iedereen een babbeltje te kunnen slaan. Doorgaans, in de tweede plaats, krijgen enkele ‘prominente’ personen de kans om bij wijze van speech iedereen op de hoogte te brengen van de reeds bereikte doelen en geleverde prestaties, alsook waar toekomstgericht nog naartoe gewerkt dient te worden en de streefdoelen en toekomstplannen die het komende jaar op de agenda staan, toe te lichten. 

Aldus, bij deze, voor een VZW-organisatie als Euro-Children een ideale gelegenheid om alle oude welbekende, en nieuwe nog onbekende vrijwilligers en gastouders fysiek bij elkaar te brengen op een Nieuwjaarsontmoeten, dat plaatsvond op 5 februari te Hoboken. Na enkele voorbereidingen, zoals klaarzetten tafels, versnaperingen en drank, waren we klaar om de tegen 17u druppelsgewijs binnenstromende genodigden in alle gezelligheid te ontvangen. 

Eens het zaaltje gevuld was met alle verwachte gasten kon Ilse de spits afbijten door het glas bij de spreekwoordelijke horens te vatten om er dan vervolgens met een lepeltje speechvoorspellend tinkelend tegenaan te tikken. Zo nam ze dan als eerste het woord om het korte programma en de bedoeling van deze avond toe te lichten. Zo gingen we van start met een soort van levensecht sociaal bingo-spel waarbij elk en eenieder met een vooropgesteld tabelachtig blad papier, waar in elke rij of kolom bepaalde kenmerken, hobby’s, voorkeuren, woonplaatsen, enz. voorgeschreven stonden, willekeurig moest rondzwerven doorheen het zaaltje om personen en gezichten aan te spreken om zo te weten te komen wie, en dus welke namen pasten bij een bepaald vooringevuld vakje op de tabel. Op deze manier kwamen we dan, al babbelend, bij elke ingevulde naam iets meer te weten over deze betreffende persoon. Achteraf, bleek dat de meeste mensen zich zo intens aan het verdiepen waren in het voeren van gesprekken, dat het “symbolische” bingo-spel wat uit het oog verloren raakte waardoor er geen ‘bingo’ roepende winnaar was die een einde aan het spel maakte. Maar naar mijns inziens was het daarom enkel en alleen een meerwaarde dat Ilse na het verstrijken van de voorziene tijd de menigte moest toeroepen dat het spel wel voldoende gespeeld was en dat zo de chaotisch rondbabbelende troepen terug aan tafel werden geroepen zodat de uitkomsten en resultaten konden overlopen worden. 

Deze groepssmedende afsluiter was dan meteen ook de voorbode om vervolgens over te gaan naar hetgeen waar het eigenlijk echt toe doet voor de organisatie EC. Dat is, de mensen, de potentiële gastgezinnen, informeren en vertellen waar de organisatie in hart en nieren in wezen voor staat en zichzelf opgericht heeft. Namelijk het tijdelijk opvangen van kinderen die ergens vanwege eender welke omstandigheid in een moeilijke, hachelijke (thuis)situatie hun leven moeten doorbrengen /onder- 

gaan/doorstaan. Door je als gastgezin open te stellen om zo een kind voor een periode van 3 weken in de zomervakantie in jouw warm nest te willen opnemen, kan dat zorgeloze wonderlijke momenten met zich meebrengen waar dat kind met wat hoop onnoemelijk veel aan heeft als ‘ondersteunende’ herinnering voor de rest van zijn/haar leven. Ongeveer dat is het basisprincipe waar het eigenlijk allemaal om gaat – denk ik. 

Maar helaas, hoe het de laatste 3 jaar met de wereld gaat en hoe het allemaal draait, is een klein beetje veel de spelbreker geweest voor het vrijwilligersteam, waarbij Ann, die voordat we de avond zouden afsluiten met gezellig aanschuivend hotdogs te eten, nog een blijvend-optimistische en hoopvolle uiteenzetting wilde vertellen over de laatste 3 jaar, waar heel veel hard werken en zoeken en resultaten boeken steeds weer in de kiem werden gesmoord en weerhouden door een ongekende onwaarschijnlijke opeenstapeling van tegenslagen door belachelijk veel, steeds weer onvoorziene externe wereldlijke confrontaties en conflicten die telkens weer hardnekkig de kop op staken. Een opsomming: 2020,Corona. 2021, problemen Wit-Rusland (“diplomatisch”). 2022, OORLOG.  2023, nog steeds oorlog?! Waardoor dit vrijwilligersteam weeral “het geweer van schouder” diende te veranderen in hun zoektocht naar weeral een nieuw degelijk zorgzaam samenwerkingsproject met een betrouwbare hulpbehoevende partner die om kinderen geeft. 

En jawel, anno 2023, was het gelukt een nieuwe uitdaging, een nieuw project op te starten en uit te werken. Ann had graag en enthousiast in haar toespraak met trots onze samenwerking met het Oekraïense ‘Orphans Care Centre’ uit Lviv willen bekendmaken, uitleggen en voorstellen. Een organisatie die instaat voor de opvang van Oekraïense wezen en kinderen uit moeilijke gezinssituaties en nu ook slachtoffers van oorlog. Dat was dan ook het vlekkeloos uitgewerkt plan, moest het niet zijn dat bijna letterlijk vlak voor deze bijeenkomst ‘de oorlog’ voor onze organisatie weer een onvoorziene negatieve kentering teweeg bracht. Het is namelijk écht oorlog en dat wil zeggen dat elke dag de vreemdste, ongelukkigste, niet te voorspellen veranderlijke situaties zich kunnen voordoen, waardoor wetten en beslissingen zomaar van de ene op de andere dag kunnen wijzigen. In dit geval werd er plots beslist door de Oekraïense overheid om geen minderjarigen zonder ouders/voogd nog de Oekraïense landsgrenzen te laten oversteken, en dit ter bescherming van hun eigen kinderen die stelselmatig zomaar verdwenen en zo bleek, dat velen, door pro-Russische eenheden ontvoerd werden om ze in Russisch gezinde gebieden en omgeving te gaan opvoeden. 

Drie jaar lang bloed zweet en tranen gezwoegd en gezweet om deze keer, in het jaar 2023 toch eindelijk hartstochtelijk nog eens iets te kunnen betekenen voor deze zorgbehoevende kwetsbare doelgroep kinderen. Bijna was de realisatie van dit project een feit, bijna… maar de onwezenlijkheid van oorlogsomstandigheden waren een trieste en ietwat deprimerende domper op de speechvreugde voor Ann. Maar de eeuwige goedbedoelde strijdlustige optimist in haar en haar team overwint het ook deze keer wel, want ondanks al de mede te delen tegenslagen, denk ik dat ze toch nog overtuigd vertellend veel steun en vertrouwen heeft afgedwongen. 

Tot slot wil ik iedereen, betrokken bij de organisatie, nog een stevig kloppend hart onder de riem steken en afsluiten met de woorden ‘kop op!’, om zo met opgeheven hoofd hoopvol naar een vruchtbare toekomst uit te kijken.  

En nu leg ik mezelf het zwijgen op door denkbeeldig mijn mond vol te proppen met zo’n afsluitend welgesmaakte hotdog

Een nieuw werkjaar, een nieuwe uitdaging, een nieuw project.

Beste vrienden,
In onze vorige editie brachten we het heugelijke nieuws dat we in de Zomer 2023 Oekraïense kinderen zullen uitnodigen. Het
Orphans Care Center uit Lviv gaat met ons in zee. Dit opvanghuis voor wezen en kinderen uit een moeilijke gezinssituatie, vangt
sinds de oorlog ook kinderen op die slachtoffer zijn van die oorlog. Deze ouders zetten zich in voor de vrijheid van hun land
waardoor ze hun kinderen in veiligheid brengen bij deze organisatie.
In november zijn onze gekende gastouders, die zich de voorbije jaren hadden aangeboden, opnieuw aangeschreven met de
vraag of ze hun huis terug willen openstellen tijdens die 3 zomerweken in de julimaand. Gezien dit een nieuwe groep kinderen
is, is dit als het ware ook voor hen een nieuwe start. Mondjesmaat komen de antwoorden binnen. Toch hopen we tegen de
jaarwissel een zicht te krijgen over hoeveel gastgezinnen. We beloofden de directeur van het opvanghuis, Father Roman immers
een schatting te geven hoeveel kinderen ze met zekerheid kunnen selecteren om een zorgeloze vakantie in een warm gastgezin
te beleven.
Uiteraard gaan we ook nieuwe gastgezinnen rekruteren, want er wachten/hopen veel kinderen in dit opvanghuis op een positief
antwoord. Maar, dit kunnen we niet alleen. Een kleine inspanning van jou, beste lezer, kan van grote betekenis zijn. Binnenin dit
tijdschrift vind je onze nieuwe affiche met een warme oproep deze ergens uit te hangen (en niet weg te gooien aub!). Gewoon
bij je thuis of op een andere plek. Of raakt ons verhaal je en wil je misschien/terug gastgezin zijn, neem vrijblijvend contact op!
En… zo’n nieuwe uitdaging, nieuw project, vraagt aan ons team niet alleen veel voorbereidingen, nieuwe contacten, nieuwe
administratie, nieuw druk- en denkwerk, maar ook nieuwe budgetten. Het spreekt voor zich dat we er naar streven een mooi
groepje kinderen tot in Vlaanderen te brengen… en dat heeft een prijskaartje. De transportkosten en verzekering nemen we
volledig ten laste. Onze laatste actie, de quiz – zo zal je in het verslag op blz. 3 lezen – bracht een dikke €1.000 (!) op en in het
weekend van 10 & 11 december ek. zorgt Martine opnieuw voor wat inkomsten met haar kraam op de Kerstmarkt in Duffel!
Gelukkig kunnen we ook rekenen op gulle schenkers die zomaar een som storten of de jaarlijkse gewoonte hebben om (met
fiscaal) attest een gift te doen.
Maar ons steunen kan ook zonder dat je het geld kost. Ja, je leest het goed: door een kleine
gewoonte aan te nemen als online-shopper. Met de kerstaankopen in het vooruitzicht,
willen we jullie eraan herinneren om eerst te passeren via www.trooper.be/eurochildren als
je klaar zit aan je computer, tablet of smartphone om deze aankopen vanuit je zetel te doen.
Na je eerste inlog krijg je zelfs bij je volgende aankoop een pop-up… en met een klik
zorg jij steeds opnieuw voor onze kassteun.. zonder dat je het je €1 kost! Dit bedrijf gunt ons
nl. een %je op je aankoopbedrag. Dus, DOEN!

Voor we jullie uitzwaaien bij dit jaareinde,
wensen we jullie van harte, lieve Euro-Children-vrienden,

Een Zalige Kersttijd &
Een 2023 vol (wereld)vrede!!! Het Euro-Children-Team

Oekraïne zegt JA!!!

Beste Vrienden,
Het was een hele hete zomer! Een tijd van veel en hopelijk ook voor jullie allen een tijd waar deze warmte jullie ontspanning
en rust gaf, maar ook nieuwe kracht en energie om het nieuwe school/werkjaar aan te vangen. Misschien kon je ook genieten van
een uitje, een reisje dichtbij of veraf. En dat zal zeker deugd hebben gedaan!
Voor onze gastgezinnen werd het – zo vertelden we jullie in onze vorige editie – geen vakantie met gastkinderen. De kinderen uit
Belarus kregen opnieuw geen toestemming van hun overheid om te reizen, een samenwerking met gemeenschappen uit het
getroffen overstromingsgebied in Wallonië bleek niet mogelijk en ons open stellen voor Oekraïense kinderen was nog te riskant.
Nochtans kunnen we spreken van een heel geslaagd werkjaar 2021/2022… als we het over de kandidaat-gastgezinnen hebben. 10
gezinnen (!) kwamen spontaan bij ons aankloppen! En dit zonder enige aanwervingscampagne. Die stelden we steeds uit – en is
uiteindelijk nooit opgestart – gezien die wereldse onzekerheden (Corona en de spanningen met Rusland). Toch klopten 5
geïnteresseerde kandidaat-ouders of alleenstaanden bij ons aan om te horen of ze iets konden betekenen voor een kind in nood.
Maar, ook evenveel oud-gastgezinnen – die in een dicht of ver verleden een gastkind uit Noord-Ierland of Slovakije, uit Bosnië of
Kroatië een of meerdere zomers ontvingen in hun gezin – boden zich opnieuw aan. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. Het is
duidelijk dat wat in de wereld gebeurt, velen aanzet om zich toch – met een klein gebaar, een open (t)huis – belangeloos hulp aan
te bieden om ‘een steen in een rivier op aarde te verleggen’… Allen bleken ook op de hoogte van onze zoektocht het voorbije jaar.
En allen maakte het niet uit welk kind, uit welke gebied of regio, ze een kans willen geven om bij hen op vakantie te komen… mooi
toch! Het was voor onze vereniging dan ook deugddoend om deze schoonheid in de mens te ervaren, zeker in een jaar waar heel
hard is gewerkt voor weinig resultaat..
Of toch niet! Neen, we hebben goed – sorry – schitterend nieuws!! De gesprekken die sinds mei zijn opgestart met de Oekraïense
vereniging ‘Orphans Care Center’ in Liviv, hebben vruchten afgeworpen. Het wordt een échte samenwerking! Op woensdag 24
augustus jl. hadden we een eerste video-meeting met hun directeur Father Roman en vrijwilligster Khrystyna. Tijdens een dik uur
leerden we elkaar wat beter kennen, gaven we elk nog wat duiding over de werkingen en bleken we voor elkaar iets te kunnen
betekenen. We sloten af met een enthousiaste Oekraïense ‘JA’ op onze uitnodiging om in de toekomst kinderen uit hun vereniging
in de zomer op vakantie te laten te komen. Komende zomer 2023 – uiteraard steeds met een ‘als de oorlogssituatie ter plaatse
die mogelijkheid biedt’ – mogen we Oekraïense kinderen welkom heten in onze Vlaamse gezinnen! In onze volgende editie zullen
we jullie meer vertellen over dit opvanghuis in Liviv. Maar je herinnert jou misschien vanuit onze vorige nieuwsbrief, dat ze zowel
wezen als kinderen en jongeren uit moeilijke thuissituaties opvangen, of waarvan ouders – door hun inzet aan de oorlog – niet voor
hun kinderen kunnen zorgen.
Wij zijn blij, heel blij!! Na vele inspanningen zijn we beloond. Er is veel werk voor de boeg om dit alles tegen juli 2023 in goede
banen te laten lopen. Zo’n nieuws geeft ons uiteraard nieuwe moed en kracht om er opnieuw voor te gaan. We nemen even pauze
in september en gaan met ons team opnieuw van start in oktober. Onze 30 wachtende gezinnen brachten we reeds op de hoogte
van dit heugelijk nieuws. Zij zullen het leven van Oekraïense kinderen eventjes zorgeloos maken. Enkele weken weg uit een leven
waar oorlog realiteit is. Fijn dat we opnieuw op velen, volgens hun mogelijkheden, kunnen rekenen!

Voor een derde jaar op rij… GEEN ZOMER DEZE ZOMER!

Beste vrienden,

De zomer staat letterlijk voor de deur en opnieuw gaan we een (bijna) kinderloze Euro-Children-vakantie tegemoet. Gelukkig komen er eerstdaags nog enkele Slovaakse en Kroatische jongeren getrouw thuis in hun gastgezin. Dit zijn de laatste gastkinderen, nu studenten, die via onze organisatie overkomen en individueel worden uitgenodigd. Eens ze werken komt onze VZW niet meer tussen in deze reisorganisatie, ook al hopen we dat die sterke band niet verloren gaat na zo’n lange periode.

Nog nooit zijn zoveel inspanningen gedaan, vergaderingen belegd, contacten gezocht en overleggen gepleegd als dit werkjaar en nog nooit hebben we zoveel tegenslag gehad in de berichtgevingen die we kregen. Dit uiteraard door de verschrikkelijke oorlog in Oekraïne. Het was voor ons en onze gezinnen steeds afwachten of een uitnodiging succes zou opleveren. Dit zal je bemerken bij het lezen van de evolutie, fragmenten uit de berichten die we de voorbije maanden opstelden aan onze gastouders (zie pagina Reeds gastgezin).  Als het ware een tijdslijn van wachten en hopen.

2022, een jaar vol hoop!

Met bovenstaande prent op onze sociale media, kondigden we 2022 aan als een nieuwe start, een jaar vol hoop. We geloofden in betere tijden waar Corona ons stapvoets zou toelaten het leven van toen terug te krijgen. Die jaarwissel gaf ons een boost, nieuwe kracht als een zonnestraal die we met open handen ontvingen…
Snel bleek dat niet alles kon zoals we hadden gehoopt. De geplande nieuwjaarsontmoeting met onze vrijwilligers en gastgezinnen moesten we cancelen en dagelijks hoorden we minder rooskleurige berichten over Oekraïne en het aanpalende Belarus waar onze gastkinderen wonen. Vragen en onrust kwamen in ons op. Zeker toen de beelden en duiding in de nieuwsberichten over de betrokkenheid van Wit-Rusland in dit conflict lieten zien. Waar en hoe zal dit eindigen? Hoe doorstaan de mensen in Oekraïne deze spanningen en hoe beleven onze gastkinderen met hun gezin deze angstige tijden.
Ook voor ons, Euro-Children, groeiden de vragen en zorgen over onze kinderen. Wat deze zomer? Graag hadden we wat meer gehoord van onze medewerkers ter plaatse om hun verhaal, hun inzichten te kennen. Ook onze gastgezinnen maakten zich uiteraard zorgen, hoe gaat het met ons gastkind en hun gezin? Is er nog een kans om ons gastkind te ontvangen deze julimaand?
Daar er onlangs een directeurswissel plaatshad bij Caritas Belarus (zie ons artikel op p4) moesten we enig geduld oefenen voor een nieuwe onlinemeeting. Op dinsdagavond 22/02 hadden we dit gesprek. Er bleek technisch iets mank te lopen waardoor de nieuwe directeur Father Andrej niet kon deelnemen. Maar medewerkster Anna was, zoals steeds paraat. Het werd een warme maar ook emotionele avond waarbij we hoorden dat Corona nog steeds belemmering geeft. De vaccinatiegraad ligt laag en gebeurt niet met een EU-vaccin maar met de Russische of Chinese variant die ook bij reizen aanvaardingsproblemen geeft. Tevens moeten +12jarigen ook ingeënt, wat de meeste ouders niet willen. Op dit ogenblik worden enkel essentiële reizen toegestaan en
de vluchtbestemmingen zijn beperkt. Tevens ontving Caritas Belarus het bericht van hun Ministerie van Onderwijs dat er, tot nader order, geen licenties worden verlengd om kindervakanties te organiseren. Een van de aanvragen die zij als organisatie moeten verrichten bij de bevoegde instanties om in orde te zijn. Dus… inderdaad! Voor deze Belaruskinderen GEEN ZOMER DEZE ZOMER. Deze conclusie die Anna moest uitspreken deed haar pijn. Maar onze belofte dat we er met Euro-Children opnieuw zullen staan als alles weer beter gaat en dat we onze contacten blijven onderhouden, deed haar opnieuw glimlachen. Een stimulans om onze gastgezinnen te blijven ondersteunen om de banden met hun gastkind, in deze moeilijke tijden, te blijven onderhouden.
MAAR dit wil niet zeggen dat wij er met ons team de brui aan geven. Zeker niet! In onze digitale nieuwsbrief van december zal je bemerken dat we al stappen ondernemen om (tijdelijk) kinderen uit Wallonië uit te nodigen in onze gastgezinnen. Spijtig genoeg ervaren we dat het niet zo eenvoudig is om een samenwerking aan te gaan met een lokale organisatie in het zuiden van ons land. Ze hebben door die watersnood al zoveel om handen waardoor ze niet beschikken over de tijd, energie en de noodzakelijke vrijwilligers om dit op touw te zetten. Niet alleen enthousiasme is noodzakelijk maar ook inspanningen van hen om kinderen uit minder kansrijke gezinnen aan te spreken.
Gelukkig worden we recentelijk bijgestaan door een Caritas-medewerkster, Miriam, die zich ten volle geeft om samen met ons deze samenwerking te realiseren. Met haar bemiddeling is alles terug hoopgevend. Binnenkort hopen we te kunnen afzakken richting de Vesdervallei om een ontmoeting te hebben en zo de juiste afspraken te kunnen maken.
En dan, dan horen jullie ons opnieuw! Kunnen we eindelijk onze nieuwe affiche, communicatie, reclame, infobrochure,… afwerken met de juiste informatie. Kunnen we de dossiers opstarten voor de nieuwe kandidaat-gastgezinnen (want ook die kloppen spontaan bij ons aan) en een huisbezoek plannen. Kunnen onze nieuwe gezinnen van 2020 en 2021 eindelijk een gastkind ontvangen en kunnen we onze trouwe gastgezinnen vragen om tijdelijk ook in te stappen in ons nieuw Wallonië-project.
Je ziet, wij gaan ervoor! Laat ons hopen… Duim je mee?

Terwijl we net vandaag deze nieuwsbrief in druk geven, gebeurt die Russische inval in Oekraïne. Onze gedachten gaan uit naar deze mensen en naar onze gastkinderen met hun gezinnen, onze Caritasmedewerkers in het aanpalende Wit-Rusland. 🙏
Blijft die leuze dan toch een droom: NOOIT MEER OORLOG!

Geen tijdschrift, wel een (tijdelijk) nieuw project?

Beste leesvrienden,

Hier zijn we weer… digitaal. Neen, er valt voor deze laatste editie van 2021 geen papieren tijdschrift in je brievenbus. We beslisten met ons team om de grote oplage van zo’n 2.100 tijdschriften uit te stellen tot begin 2022. Dit deden we niet zomaar. Laten we dit even duiden.
Als ‘volger’ van Euro-Children weet je dat we door de wereldwijde pandemie in 2020 geen kinderen konden ontvangen in onze gastgezinnen. Deze zomer sloot Wit-Rusland zijn grenzen door de politieke spanningen aldaar en gaf hierdoor geen toestemming aan onze kinderen om in groep te reizen. Ook in 2021 werd onze werking bijgevolg gedwongen stilgelegd. Spijtig genoeg moeten wij vaststellen dat er geen positieve evolutie komt in Wit-Rusland waardoor we vrezen dat een blokkering zich ook in de zomer van 2022 kan herhalen.
Gezien de huidige aanhoudende en zorgwekkende evolutie van de pandemie wereldwijd, realiseren we ons gelijktijdig dat de kans meer en meer bestaande is dat reizen van/naar het buitenland ook deze zomer onmogelijk kan worden.
Waarom dan onze gastvrijheid niet open stellen voor kinderen van dichtbij?
Deze gedachte kwam reeds in juli tot leven toen ons de berichten en beelden bereikten van de watersnood in Wallonië. We hadden net onze gastouders geïnformeerd dat de Wit-Russische overheid haar grenzen bleef blokkeren voor onze kinderen, toen een spontane reactie van een gastouder kwam of ze iets konden betekenen voor een Waals kind. Twee maal hebben we dit voorstel overgemaakt aan het Rode Kruis. We kregen te horen dat ze dit zouden noteren en ons informeren wanneer we iets konden doen… Niets meer gehoord.
Toch zijn we niet bij de pakken blijven zitten en trokken eind september naar Antwerpen om ons verhaal te brengen bij Bruno Aerts, voorzitter Caritas Vlaanderen. Hij is onze werking heel genegen en luisterde heel geboeid. Onmiddellijk regelde hij een overleg met zijn directeur Dominic Verhoeven (ook hij heeft ons reeds bijgestaan bij moeilijke internationale gesprekken). Dit gesprek, eind november, was – zoals men zegt – heel productief. Dominic was blij te horen dat we ons richten naar deze slachtoffers. Vooral omdat we een samenwerking tot stand willen brengen om kinderen die niet alleen met hun gezin zijn getroffen door deze verschrikkelijke watersnood vorige zomer, maar ook behoren tot de minst sterke groep in de samenleving. Op die wijze zouden deze kinderen uit de getroffen dorpen een 3-tal weken op vakantie kunnen.
Caritas is reeds actief in de hard getroffen Vesdervallei. Dominic nam ons voorstel mee naar de Raad van Bestuur en de hulpverleners ter plaatse… Op dit ogenblik wachten we nog hun antwoord af en konden onze drukker, het maatwerkbedrijf Ryhove, niet tijdig onze opdracht doorgeven. Dus… daarom geen tijdschrift met een toegevoegde (nieuwe?) affiche.
Uiteraard is dit nog een idee, een project in wording en zullen we bij een JA vanuit Wallonië eerst onze huidige & kandidaat gastgezinnen persoonlijk contacteren. Want ook zij moeten open staan om dit (tijdelijk) nieuw project te lanceren. Een ding staat vast, we laten de kinderen uit Wit-Rusland én de medewerkers in Caritas Minsk niet los. We blijven onze banden/contacten met hen onderhouden en hen verder uitnodigen, in de hoop op betere tijden… want hoop, doet leven!

Geen tijdschrift!

Dit is de digitale nieuwsbrief die we op 3 juli jl. verzonden aan de (kandidaat/oud)gastouders en sympathisanten waarvan we over het mailadres beschikken. Bezorg ons via info@euro-children.be jouw mailgegevens, zou kunnen we ook jou in de toekomst digitaal op de hoogte houden… Dankjewel!

Beste vrienden,
Eind vorig jaar kon ons Tijdschrift-Team door de Coronabeperkingen niet samenkomen om de laatste editie van ons tijdschrift 2020 te verspreiden en stelden we een digitale nieuwbrief op die we aan de gekende en ontvangen mailadressen konden bezorgen. Tegen de daaropvolgende editie, begin 2021, hadden we ons B-plan opgestart door een samenwerking aan te gaan met het maatwerkbedrijf Ryhove te Gent. Ons tijdschrift 2021/1 kon dan ook verschijnen, wat zeker voor herhaling vatbaar is.
Ook nu moet onze werking verder met tegenslagen. Uiteraard blijft Corona ons en de hele wereld verder beïnvloeden in onze activiteiten, ook voor Euro-Children. Dit is dan ook de reden dat we geen tijdschrift 2021/2 opstellen, maar opnieuw vervangen door deze digitale nieuwsbrief.
Maar het is vooral de politieke spanning in Belarus die onze werking blokkeert. Al maanden is daar hevige onrust en zijn protesten dagelijkse kost. Na het incident op 23 mei jl. op de Ryanairvlucht met opposant Roman Protasevitsj, werd het alleen maar erger. De daaropvolgende zondag lag het vliegverkeer stil en werden door Europa sancties genomen. Dit alles treft natuurlijk vooral de inwoners van Wit-Rusland… dus ook onze Euro-Children.
Net 2 dagen ervoor hadden we nog Consul Anton Nazarenko (voor Belarus hier in Brussel) gecontacteerd om te luisteren hoe de Coronavooruitzichten waren in hun land. Ook daar liep de vaccinatieplanning gelukkig goed. Maar, gezien Belarus niet onder de aankomende EU-reisrichtlijnen valt en zij geen gebruik maken van de erkende EU-vaccins, is ook dit een ander verhaal. Tevens had hun overheid de richtlijnen rond reizen nog niet gewijzigd. D.w.z. dat hun grenzen nog steeds waren gesloten en enkel essentiële reizen naar België eventueel konden. Ook was de Duitse ambassade – die alle documenten voor deze kinderen regelt – nog gesloten. Buitenlandse vakanties voor kinderen waren bijgevolg nog niet toegelaten. Toch zou hij ons een laatste update geven tegen half juni (een uiterste datum), met de belofte een spoed-afhandeling voor de noodzakelijke visums te regelen – wanneer (je weet nooit) er alsnog een versoepeling zou komen vanuit Wit-Rusland… Dit was voor het incident met journalist Roman Protasevitsj.
Op 25 mei hadden we net een geplande online-meeting met onze Caritas-collega’s uit Belarus om de stand van zaken voor de naderende zomer 2021 te overlopen. We werden deze keer bijgestaan door onze eigen tolk! Daria, een nieuwe gastouder met Russische roots, bood zich aan deze taak op te nemen. Wat was dit een verschil! Hierdoor hoefde niet elke zin, elke duiding eerst omgezet in het Engels en dan naar het Wit-Russisch (of omgekeerd). Haar bijdrage vereenvoudigde ons gesprek met Father Vitaliy, Olga & Anna waardoor we een aangename en vlotte Zoom-vergadering hadden. Niet alleen voor dit ene zoom-moment zijn we haar dankbaar, maar ook om haar bereidheid ons hierbij steeds te ondersteunen. Een nieuwe EC-vrijwilligster is geboren!
We hoorden dat het in hun land écht niet goed gaat. Bovenop het beperkte Corona-bestaan, beleven zij in een harde tijd. De politieke situatie heeft een grote invloed op hun dagdagelijks leven. Tevens zijn de Corona-maatregelen – naar hun aanvoelen – een makkelijk excuus voor het Loukasjentko-bewind, om vrijheden van de inwoners (ook het reizen) te beperken. Dit brengt ook angst mee voor de vele gezinnen. Father Vitaliy had – zeker door deze nieuwe omwenteling – geen goed oog op de komende weken en maanden… dus ook niet op de vakantie voor onze Euro-Children.
Toch maakten we de afspraak (eigenlijk op ons aandringen) ons gezamenlijk definitief standpunt over de ‘zomer 2021’ nog even uit te stellen en elkaar na een 2-tal weken opnieuw te contacteren om dan de knoop door te hakken. Wie weet – ook al is dit een heel klein sprankeltje hoop – zouden de spanningen in Belarus wat temperen, luchtvaartmaatschappij Belavia (waar ook wij onze vliegtickets boeken) opnieuw vliegen, daalden de Corona-cijfers verder in beide landen. Misschien, een heel klein beetje misschien…
Deze info briefden we de daaropvolgende dag door aan onze actieve gastgezinnen. Ook zij reageerden met verdriet om wat dit op de Belaruskinderen teweeg brengt en betreurden dat zij stapvoets bevestigd werden in wat ze angstig zagen gebeuren. Ze bleven dat sprankeltje hoop behouden.
Nadat we op 14 juni opnieuw poolshoogte hadden genomen bij de consul, hadden we ons nieuw zoomoverleg op 18 juni met onze collega’s in Belarus om knopen door te hakken. Nu ja, veel kon niet worden besproken daar de Wit-Russische overheid geen wijzigingen of versoepelingen had aangekondigd. Alles bleef ongewijzigd, dus ook geen kindervakanties in het buitenland. Father Vitaliy vertelde zelfs dat de spanningen alleen maar erger zijn geworden, mensen angst hebben want controles worden uitgevoerd door de KGB, samenscholing mag niet, zelfs niet met jongeren die samenkomen, een mening uitten wordt een arrestatie… Het was pijnlijk om deze verhalen te horen.
…En te moeten concluderen dat onze Euro-Children, na de Coronabeperking van vorig jaar, ook deze zomer niet bij hun gastgezin in Vlaanderen op vakantie kunnen.
We hadden er nochtans een heel goed werkjaar op zitten: 16 kinderen waren welkom in 13 gastgezinnen! Dit waren:
• 6 kinderen in 4 ouwe getrouwe gastgezinnen
• 4 kinderen in 4 gezinnen die zich in 2020 als nieuw gastgezin aanboden (kon niet doorgaan door Corona)
• 6 nieuwe kinderen die in 5 nieuwe gastgezinnen de start namen

Dit minder fijne annulatienieuws brachten we telefonisch over, met een persoonlijke babbel, aan elk Belarus-gastgezin. En ook jullie, beste trouwe vrienden, wilden we via deze weg op de hoogte stellen: ook nu weer GEEN ZOMER DEZE ZOMER!!
Wel hadden we aan de Caritas-medewerkers reeds de belofte gedaan dat – als de vakantietrip niet kan doorgaan voor deze kinderen – we hen wel graag iets willen aanbieden. Ons oorspronkelijk voorstel om een daguitstap te financieren of te bekijken of een weekendje/kamp kon georganiseerd in eigen land, bleek ook niet mogelijk gezien men zich niet in groep mag begeven op straat… Ook kinderen blijken voor de overheid een gevaar op enig protest of samenscholing. Hierdoor zullen we deze kinderen troosten met een attentie. De mensen van Caritas overleggen nog wat hen het meest zou plezieren. Zo zullen we toch iets betekenen voor deze kinderen en kunnen ze voelen dat we hen zeker niet vergeten zijn… Een kleine troost.
Toch prijzen we ons een beetje gelukkig dat onze 5 studenten – de Slovaakse en Kroatische jongeren die nog steeds op vakantie komen in hun gastgezin – vermoedelijk wel kunnen komen deze zomer (afhankelijk van hun studies en persoonlijke situatie). Nu de EU-reisadviezen zijn bepaald, wordt ook dit definitief. We hopen dan ook dat ze de geslaagd zijn, opdat ze over de nodige vakantietijd kunnen beschikken en overvliegen naar hun Vlaamse vakantiethuis!
Maar we blijven hopen op een betere toekomst in Belarus, want ook voor 2022 staan reeds nieuwe gezinnen klaar:
• 3 gezinnen uit 2020 die door omstandigheden uitstel vroegen voor 4 gastkinderen
• 5 gastgezinnen die zich reeds voor de volgende zomer kandidaat stellen

Meer dan een goede reden voor onze vrijwilligers om de moed niet te verliezen (ook al is deze tegenslag niet fijn na de vele extra-inspanningen in Corona-tijd). We gaan er nog steeds enthousiast voor!!!

Bij deze gelegenheid wensen wij al onze lezers een fijne deugddoende (vakantie)zomer toe, met tijd voor elkaar en de dingen waarvoor soms tijd tekort schiet!
Een warme groet!

Wil je graag meer weten over de huidige situatie in Wit-Rusland, volg dan met ons de nieuwsberichten via het digitale kanaal van de VRT in hun dossier PROTEST WIT-RUSLAND https://www.vrt.be/vrtnws/nl/dossiers/2020/08/protest-wit-rusland/

We gaan er weer voor!

Beste sympathisanten, beste (kandidaat)gastfamilie,
Het is er opnieuw, ons tijdschrift! Ja, onze vorige editie 2020/4 hebben we niet verzendklaar kunnen maken gezien de overheidsmaatregelen. Maar we hebben hier een (mini)mouw aangepast en een elektronische nieuwsbrief gepubliceerd (zie volgend artikel). Gezien niet iedereen digitaal werkt, voegen we de inhoud aan deze uitgave van ons eerste tijdschrift 2021, wat deze editie letterlijk dubbel en dik maakt. Zo hebben we onze achterstand wel echt ingehaald.
En onze trouwe vrijwilligers van het Tijdschrift-Team lieten zich ook unaniem horen: Ja, we gaan ervoor! Goede afspraken werden gemaakt om deze verzendtaak Corona-proof te klaren gezien we het allen belangrijk vonden onze nieuwsberichten niet nog eens uit te stellen. Maar toen Kiosk – waar we ons kantoor hebben en vergaderzalen mogen gebruiken – liet weten dat enkel hun vaste medewerkers de ruimtes mogen betreden, moesten we opzoek naar een andere oplossing. (Corona)plan B werd geboren: samenwerken met een maatwerkbedrijf. Contacten werden gelegd met Ryhove te Gent, de ideale partner voor ons drukwerk gezien hun meer dan 50 jaar ervaring in de grafische sector. En ja hoor, we hebben een samenwerking. We gaan er duidelijk samen voor, want dit ultieme document is nu van hun hand: gedrukt, samengesteld met de affiche en het overschrijvingsformulier, etiketten aangebracht en richting Bpost gebracht! Dankjewel, Elisabeth om samen met jouw collega’s deze snelle onderhandelingen te klaren. We zijn blij met het resultaat van jullie drukkerijteam!

Maar niet alleen met dit tijdschrift gaan we ervoor. Ook onze gezinnen bevestigen stapvoets hun gastvrijheid, ook al is er nog een onzekerheidssfeer. Uiteraard kunnen we enkel aan onze gezinnen vragen of ze hun gastkind uit Wit-Rusland, Kroatië of Slovakije opnieuw WELKOM heten deze zomer. Alles is onder voorwaarde, als Corona geen spelbreker is. De rest – dat kennen we allemaal – is opnieuw afwachten. Ja, wat die toekomst, die zomer worden zal, blijft voor ons allen meer dan een gewoon vraagteken. Niets is zeker. Ook niet of onze gastkinderen een ‘gezonde’ overtocht kunnen maken. Wordt het zoals 2020 en moeten we alles op het laatste nippertje afgelasten of zal een goedkeuring van onze overheden en van de autoriteiten van het gastkind die jaarlijkse vakantie mogelijk maken? Alles hangt hiervan af. Laten we hopen dat de vaccins ons tijdig verlossing brengen, wereldwijd, en we samen kunnen zomeren… met onze gastkinderen. Hoop doet leven, en die hoop hebben wij. We zetten ons verder in, maar ook onze collega’s in Caritas Belarus.

We gaan er samen voor om alles alvast te plannen en te regelen!

Het Euro-Children-team

Opnieuw geen zomer deze zomer

Beste lezers,

Deze zomer was voor ons allen niet echt een gewone zomer. We werden volop gevaccineerd, volgden via de media de updates van het Overlegcomité of ontvingen regelmatig een mail van BE-Alert, checkten RE-open EU om op te volgen of we nu leefden in een groene, oranje of rode-zone, leerden omgaan met de Covid Safe-app,… én het was nat en koud. Brr…
En toch, hier in Vlaanderen werden we nog gespaard van veel overlast of natuurrampen. Denken we maar aan de velen in het zuiden van ons land waar zich drama’s en gevechten tegen het water hebben afgespeeld, of de landen waar bosbranden bovenop deze Covid-miserie kwam. Of in Wit-Rusland, waar de inwoners gewoon worden beperkt in hun zijn, denken en doen omwille van politieke spanningen. En dan hebben we het nog niet gehad over wat zich afspeelde in Afghanistan!
Laten we eerlijk zijn (ook al hadden we het anders gewild), het valt nog allemaal goed mee. Ons bedje, ons huis, staat op een plek waar we het goed is om te leven, ook in bizarre en nare tijden. We kunnen zomaar een vaccin krijgen (zonder 1 cent te betalen), mogen onze mening uiten en kennen geen onderdrukking, én konden zelfs (mits een test of een quarantaine en het invullen van wat documenten) toch op reis als we er zin in hadden. Was het maar overal zo…
Onze gastkinderen uit Belarus hadden ook geen fijne zomer (weeral niet) want – dat wist je al en kan je op de volgende bladzijde ook lezen – ook zij mochten hun land niet uit. Neen, dit mocht niet van hun regering. Niet om Covid, maar gewoon omdat de overheid dit verbood. Zo simpel is dit, maar uiteraard niet voor deze kinderen. Dit deed ook Euro-Children pijn om hen voor de 2e keer niet te kunnen verwelkomen. Omdat we vonden dat we iets moesten doen, hebben we een kleine actie ondernomen. Meer hierover lees je verder in dit tijdschrift.
Voor Euro-Children is een zomer pas geslaagd, wanneer er kinderen bij onze gastgezinnen op vakantie kunnen. 2021 wordt dan wel het jaar dat geen kinderen overkwamen, maar wel een jaar waar opnieuw een mooi aantal nieuwe gastgezinnen klaarstonden om hun huis, hun thuis open te stellen voor kinderen die het minder goed hebben. Ook voor hen was het (verwachte) afgelasten uiteraard een grote teleurstelling. Wel was het treffend dat velen antwoordden dat het voor de Belaruskinderen en hun ouders nog veel erger was.
We zijn onze gastouders heel dankbaar, want ook zij blijven trouw om volgend jaar paraat te staan om deze kinderen met open armen te ontvangen. Laten we samen hopen op betere tijden!
Dank ook aan u, beste lezers, om ons ook in deze minder fijne tijd voor Euro-Children te blijven steunen. Gewoon met het lezen van ons tijdschrift, ons te volgen op Instagram of leuk te vinden op Facebook, een affiche te verspreiden, deel te nemen aan onze jaarlijkse quiz (zie laatste pagina). Kleine signalen die ons een goed gevoel geven en de kracht om hoopvol verder te doen.
Hou jullie gezond en tot onze volgende editie!